I am not an astronomer - while I can barely name a few constellations stargazing brought me comfort whenever life felt too narrow and systems too oppressive.
In times of capitalism and its symptomatic fetish of light, I explore the act of stargazing as a path towards a gentle emancipation, of accessing space that represents connectedness, belonging and wonder regardless of binary narratives, or systems.
It is a hopeful speculation about the place of positive escape, a constellation of stargazers, of darknesses and surreal landscapes, of ancient orreries and universes in a human scales, a clash between mundane and sublime.
Δεν είμαι αστρονόμος - ενώ μετά βίας μπορώ να ονομάσω μερικούς αστερισμούς, η παρατήρηση των άστρων μου έφερε παρηγοριά κάθε φορά που η ζωή φαινόταν πολύ στενή και τα συστήματα πολύ καταπιεστικά.
Στην εποχή του καπιταλισμού και του συμπτωματικού φετίχ του φωτός, εξερευνώ την πράξη της παρατήρησης των άστρων ως ένα μονοπάτι προς μια ήπια χειραφέτηση, της πρόσβασης στο χώρο που αντιπροσωπεύει τη σύνδεση, το ανήκειν και το θαύμα, ανεξάρτητα από δυαδικές αφηγήσεις ή συστήματα.
Είναι μια ελπιδοφόρα εικασία για τον τόπο της θετικής απόδρασης, έναν αστερισμό αστροπαρατηρητών, σκοταδιών και σουρεαλιστικών τοπίων, αρχαίων κοσμημάτων και συμπάντων σε ανθρώπινη κλίμακα, μια σύγκρουση μεταξύ εγκόσμιου και μεγαλειώδους.
Emilia Martin
Emilia Martin is a storyteller working with photography, writing and sound, based on critical reflection following years of documentary and portrait photographic practice. She is a member and a founder of the Radio Echo Collective.
As a child Emilia spent every summer break on her grandmother’s farm in the Eastern Poland. It was her escape from a daily life in the heavy industry coal mining landscape of her hometown, Silesia, where pragmatic and patriarchal approaches to life were dominant. The landscape of the farm taught her about proximity of nature and wilderness, appreciation for night, darkness and what it represents: the unknown, the poetic – the values Emilia now embraces and preserves as an artist.
A clash between the narrative of pragmatism against the mysticism and sublime formed a place where Emilia felt she belonged and she continues to address it in her artistic practice.
Emilia is a caring feminist and in her practice she seeks nuanced ethical and inclusive approaches. She believes in collaborations based on authenticity and considers herself and her creative work to be a part of a bigger ecosystem.
Η Emilia Martin είναι μια αφηγήτρια που ασχολείται με τη φωτογραφία, τη γραφή και τον ήχο, βασισμένη στον κριτικό προβληματισμό μετά από χρόνια πρακτικής στη φωτογραφία ντοκουμέντου και πορτρέτου. Είναι μέλος και ιδρύτρια της κολεκτίβας Radio Echo Collective.
Ως παιδί, η Emilia περνούσε τις καλοκαιρινές διακοπές στο αγρόκτημα της γιαγιάς της στην ανατολική Πολωνία. Ήταν η απόδρασή της από την καθημερινή ζωή στο τοπίο εξόρυξης άνθρακα της βαριάς βιομηχανίας της γενέτειράς της, Silesia, όπου κυριαρχούσαν οι ρεαλιστικές και πατριαρχικές προσεγγίσεις στη ζωή. Το τοπίο του αγροκτήματος τη δίδαξε την εγγύτητα της φύσης και της ερημιάς, την εκτίμηση για τη νύχτα, το σκοτάδι και αυτό που αντιπροσωπεύει: το άγνωστο, το ποιητικό –αξίες που η Emilia τώρα αγκαλιάζει και διατηρεί ως καλλιτέχνης.
Μια σύγκρουση μεταξύ της αφήγησης του πραγματισμού ενάντια στον μυστικισμό και το μεγαλείο διαμόρφωσε ένα μέρος όπου η Emilia ένιωθε ότι ανήκε και συνεχίζει να το αντιμετωπίζει στην καλλιτεχνική της πρακτική.
Η Emilia είναι μια στοργική φεμινίστρια και, στην πρακτική της, αναζητά λεπτές ηθικές και συμπεριληπτικές προσεγγίσεις. Πιστεύει στις συνεργασίες που βασίζονται στην αυθεντικότητα και θεωρεί τον εαυτό της και τη δημιουργική της δουλειά μέρος ενός μεγαλύτερου οικοσυστήματος.
