TEALIA ELLIS RITTER: “The Model Family”

The series The Model Family is an exploration into identity through portraits of my immediate family. I am interested in the intimate progression of individuals over time, the body’s ability to convey emotion and experience through gesture and the ambiguity of the family photograph, specifically the ambiguity of a single image or moment and how context, arrangement and organization imparts meaning to these images and effects memory. The Model Family draws on an ongoing archive of images that I began creating when I was in my early teens. Images are free floating and can be organized and reorganized into “chapters.” Chapters may operate chronologically but are more often presented as skipping through time. This skipping is meant to engage with the circuitous path memory often takes. A singular image may present multiple meanings in each arrangement, altering its own relationship to the group. Much like a time traveler revisiting the same moment in their own life multiple times, with each visit the specific moment is linked to a new sequence. Kurt Vonnegut in his novel, Slaughterhouse Five, describes looking at one’s life in this manner: “Each clump of symbols is a brief, urgent message - describing a situation, a scene ... There isn’t any particular relationship between all the messages, except the author has chosen them carefully, so that, when seen all at once, they produce an image of life that is beautiful and surprising and deep.”

Η σειρά "The Model Family" είναι μια εξερεύνηση της ταυτότητας μέσα από πορτρέτα της άμεσης οικογένειάς μου. Με ενδιαφέρει η οικεία εξέλιξη των ατόμων με την πάροδο του χρόνου, η ικανότητα του σώματος να μεταδίδει συναισθήματα και εμπειρίες μέσω χειρονομιών και η ασάφεια της οικογενειακής φωτογραφίας. Συγκεκριμένα, η ασάφεια μιας μεμονωμένης εικόνας ή στιγμής και πώς το πλαίσιο, η διάταξη και η οργάνωση της προσδίδουν νόημα και επιδρούν στη μνήμη. Το "The Model Family" βασίζεται σε ένα διαρκές αρχείο εικόνων που άρχισα να δημιουργώ όταν ήμουν στην αρχή της εφηβείας μου. Οι εικόνες είναι αιωρούμενες και μπορούν να οργανωθούν και να αναδιοργανωθούν σε "κεφάλαια" με οποιαδήποτε σειρά. Τα κεφάλαια μπορεί να λειτουργούν χρονολογικά, αλλά παρουσιάζονται σαν να παρακάμπτουν το χρόνο. Αυτή η χρονική παράκαμψη εμπλέκεται με την κυκλική διαδρομή, που παίρνει συχνά η μνήμη. Μια μοναδική εικόνα μπορεί να παρουσιάζει πολλαπλές έννοιες σε κάθε διάταξη, αλλάζοντας τη δική της σχέση με τις υπόλοιπες. Όπως ένας ταξιδιώτης του χρόνου που επισκέπτεται ξανά την ίδια στιγμή στη ζωή του πολλές φορές, με κάθε επίσκεψη η συγκεκριμένη στιγμή συνδέεται με μια νέα ακολουθία. Ο Kurt Vonnegut στο μυθιστόρημά του, Slaughterhouse Five, περιγράφει το να βλέπει κανείς τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο. «Κάθε δέσμη συμβόλων είναι ένα σύντομο, επείγον μήνυμα - που περιγράφει μια κατάσταση, μια σκηνή... Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ όλων των μηνυμάτων, εκτός από το ότι ο συγγραφέας τα έχει επιλέξει προσεκτικά, έτσι ώστε, όταν τα δει κανείς ταυτόχρονα , παράγουν μια εικόνα της ζωής που είναι όμορφη, εκπληκτική και βαθιά».